Wygląda niepozornie: zwykły budynek, oświetlony w punktach strategicznych, z obszernym parkingiem, olbrzymim wejściem wręcz zapraszającym do środka, szczerzącym na obywateli szatańskie zęby. Owszem, jeżeli jesteś przestępcą, wejdziesz tam. Prędzej czy później.
Parking służący do parkowania wozom policyjnym, drony skanujące każdy milimetr kwadratowy okolicy, sprawdzające przepustki Inspektorów i ich "podopiecznych", pilnujące ogólnego porządku. Miejsce odosobnione, oddzielone od reszty świata ogromnym murem. Nie ma tu miejsca dla osób o czystej, nieskazitelnej, błękitnej barwie. To strefa elektryzującej, pulsującej wściekle czerwieni: ukrytej porażki terapeutów i specjalistów, miejsce ludzi, dla których iskierka nadziei została zgaszona wraz z ogłoszeniem trzycyfrowego współczynnika przestępczości. Nikt tu nawet nie pracuje: wszystko jest kontrolowane dzięki łasce Systemu Sibylli. Łaska i błogosławieństwo tym, którzy nie muszą tu pracować i zarażać się złymi wynikami od najpodlejszych przestępców w Tokyo! Jeszcze sami trafiliby do celi obok, a tego przecież nikt nie chce.
Jeśli wchodzą tu Inspektorzy, to na własne ryzyko, oczywiście w celach przesłuchań, gdy wymaga tego sytuacja. Któż nie zna przestępców tak, jak ich znajomi, kumple - inni przestępcy? Możliwy związek wolnych potworów z tymi zamkniętymi od zawsze był wykorzystywany do śledztw i nie jest to żadną tajemnicą. Sukces to umiejętnie wykorzystanie zdobytych informacji na niekorzyść opętanej zwierzyny.