Jasno oświetlone - do tego stopnia, że mdli i dusi. Jeszcze ten biały jak śnieg kolor ścian i rażąca, szpitalna sterylność... dusi. Szczególnie, gdy otwierasz oczy z rana i już wiesz. Już wiesz, że nastąpił kolejny dzień gnicia w pierdlu.
Właściwie to tylko dzięki temu niektórzy z nich rozpoznają, kiedy następują nowe 24 godziny. Część niegrzecznych dorosłych o wyższym ilorazie inteligencji ogląda jeszcze coś takiego, jak telewizja, o ile łaskawa Sibylla na to zezwoli. Wbrew pozorom życie w odosobnieniu nie jest takie straszne. Przestępcy często dostają do dyspozycji rzeczy służące ich rozrywce, które zdążyli nagromadzić przez lata w domu, takie jak książki, gazety, obrazy, pojedyncze gry komputerowe. Tu każda cela jest inna, a ilość rzeczy porozkładanych na kilku metrach kwadratowych świadczy o poziomie rozwoju każdego z tych ludzi.
Generalnie na warunki sanitarne też nie muszą narzekać. Każdy mieszka w oddzielnym pomieszczeniu, ma łóżko, toaletę, umywalkę, dostaje jedzenie w systematycznych porach, nikt go nie zaczepia, chyba że tego wymaga sytuacja. Dla niektórych introwertyków to wręcz wymarzony sposób bycia!
Mimo wszystko każdy, bez względu na swój temperament, potrzebuje od czasu do czasu towarzystwa. W wydzielonych lokalach o niemal kapsułkowej powierzchni, oznakowanych za pomocą odpowiednich liczb, nie zawsze jest to możliwe. Prędzej następuje pogłębienie psychoz i popadnięcie w skrajności. Wówczas nie ma co nawet z kijem do takiego człowieka podchodzić.